उपेन्द्र सुब्बाः वान्स अपन अ टाइम इन पान्थर ठेट लिम्बुको ग्ल्यामर अवतार

उपेन्द्र सुब्बाः वान्स अपन अ टाइम इन पान्थर
ठेट लिम्बुको ग्ल्यामर अवतार
शिव मुखिया
2
प्रतिक्रिया
703
SHARES
Facebook
Twitter
Email




३१ कात्तिक, काठमाडौं । कबड्डीका झाँक्री फेला परे, ताल्छिखेलस्थित एक क्याफेमा । ‘खिर ख्वाएर गर्भवती हुने’ काइदा सिकाउने झाँक्रीको यतिबेला भने जटा थिएन, लामो कपाल सर्लक्क टुप्पीमा बाँधेका । दाह्री-जुँगा पनि मुडिएछ । जिन्स र ज्याकेटमा ठाँटिएर क्याफे अघिल्तिर पारिलो घाम तापिरहेका थिए ।


‘झाँक्री भनेर हैरान पारे हौ, कवि भन्नु नजानेको नि ?’ ठेट पान्थरे टोनमा यति भनेर उनी एक राउन्ड यसरी हाँसे, आसपासमा चारो खाइरहेका परेवा भुर्र उडे ।

भीडमा देख्नै नहुने भनिहाल्छन् रे, ‘अबुई झाँक्री ।’ कतिले आफ्नो भ्रम निवारण गर्न यसरी केरकार गर्छन्, ‘साँच्चैको झाँक्री हो ?’

झाँक्रीको ‘ह्याङओभर’

झाँक्रीको ह्याङओभरले कहिले छाड्ने हो ? अत्तोपत्तो छैन । ‘कबड्डी’ र ‘कबड्डी-कबड्डी’ हलबाट उत्रिएको वर्षौं बित्यो । आफैंले लेखेको कथामा झाँक्रीलाई उनले मूल पात्र पनि बनाएका होइनन् । न सम्झनलायक । आफैं झाँक्री बन्ने चिताएका पनि थिएनन् ।

तर, नचिताएको भयो । एक सन्तले झाँक्रीको अफर अस्वीकार गरेपछि उनैले त्यसको भूमिका निर्वाह गर्नुपर्ने भयो । कथाले मागेजस्तो हुलिया आफ्नै टिममा भेटेपछि निर्देशक रामबाबु गुरुङ पनि किन टाउको दुखाइरहन्थे र !

‘अपर्झट झाँक्री बन्नु पर्ने भैगो,’ उनले भने, ‘एक्टिङ गर्नु कम्ती लाज लागेको होइन । राम, दया सबैको अगाडि म त लाजले मरिहालें नि ।’